Hrafninn minn HEIÐUR

Hrafninn minn HELGI ÖGRI hefur fengið nafn og hefi ég fengið þá hugljómun að nefna hann HEIÐUR . Hann kom ungur að árum í nágrenni Hrafnistu og þar sem hann sat uppi í stóru Aspartré og krunkaði gerði ég það að leik mínum að svara honum á hrafnamáli . Hændist hann við það að mér og nú er hans annað heimili þar sem ég bý á 13. hæð og sest hann gjarnan uppá hátt mastur fyrir ofan mig þegar ég er suðursvölum mínum og virðist þá voldugur ásýndum . Hrafninn er sem hrafnar gerast hrifinn af baugum mínum og hringum og gjarna eignar sér þá en gætir þess þó alltaf að þeir skili sér aftur á sinn stað . Hrafninum hugnast ávextir jarðar. Hann kemur gjarnan hæfilega nærri þegar ég er með pizzu og kroppar í sósuna . Þá heyrði eg hrafnanna spjalla hróðuga sín í milli að þetta væri af tómötum sem yxu hér á trjám . Í gær sat ég á svölunum með rauðvínsglas og þá kom hann og einsog dreypti af vitum mínum og mælti svo að þetta mundu vera þrúgur . Hrafninn er Huggari minn ; ef ég er miður mín sest hann hinn rólegast á mastrið   og krúnkar rólega til mín . Og svo á Heiður orðið tvö afkvæmi í dag , son og dóttur og fylgir sonurinn honum stundum og æfir fluglist sína ; hann vildi ekki bara sósu heldur líka ost .